Iako svi često vole da prate pop i narodne pjevače i pjevačice, te muzičare i producente koji su danas aktuelni, malo ih obraća pažnju na one koji skladaju muziku za najmlađe. Danas se osvrćemo na život voljenog muzičara za djecu.
Dok je Branko Kockica retko iznosio detalje u vezi sa ličnim životom, javnosti je bilo poznato da je njegova supruga Slobodanka „Caca“ Aleksić imala ključnu ulogu u njegovom postojanju. Ovaj osebujni par, koji je prošao zajedničko putovanje dugi niz godina, susreo se i sa iskušenjima i životnim zadovoljstvima; međutim, njihova strast prema pozorištu i nepokolebljiva posvećenost jedno drugom ostali su neosporni.
- Susret Branka i Cace u Narodnom pozorištu u Zrenjaninu označio je početak njihovog trajnog i plodnog partnerstva. Dok nisu imali biološko potomstvo, život su posvetili pozorištu i mlađoj generaciji.
Sedamdesetih godina 20. veka osnovali su Pozorište Puž, ustanovu koja je postala simbol i obrazovanja i zabave za decu, predstavljajući njihovu kolektivnu posvećenost i naklonost umetnosti. Puž teatar je godinama služio kao njihovo kreativno utočište, mesto gde su artikulisali svoje ideje, sarađivali i negovali zajednički entuzijazam za pozorište.
Snaga njihovog braka bila je ukorenjena u međusobnom razumevanju, jer su delili slične vrednosti i težnje. Zajedno su se kretali kroz različite faze života, a pozorište im je služilo kao zajednički jezik i osnovni aspekt njihovog načina života. Nažalost, Slobodanka Caca Aleksić preminula je 14. avgusta 2019. godine, u 79. godini, posle duže i teške bolesti. Gubitak supruge duboko je uticao na Branka Kockicu.
Caca mu je bila ne samo voljena partnerka, već i nepokolebljiva podrška tokom zajedničkog života. Nakon što je izgubio osobu koju je voleo i sa kojom je proslavio svoja najveća dostignuća, Branko je postao tihi posmatrač ove duboke tuge, koja je duboko uticala na njega, kao i na sve koji su je poznavali.
Posle njene smrti, Branko Kockica je nastavio da živi na poslednjem spratu predratne zgrade na Vračaru, u stanu koji je stajao kao svedočanstvo o njegovom sećanju na Cacu. Prostrana terasa, ispunjena obiljem cveća, ljutih papričica i stabljika maslina, služila je kao utočište gde je Branko tražio utehu i utehu.
Ovaj skroman, ali sadržajan prostor pretvoren je u utočište za njegovo uživanje i opuštanje, omogućavajući mu da razmisli o vremenu provedenom sa Cacom. Biljke, slično kao i sama terasa, simbolizuju njegovu unutrašnju otpornost i sposobnost da otkrije lepotu i spokoj u jednostavnosti života, čak i nakon značajnog gubitka.
Tokom svog zajedničkog života, Branko i Caca su pokazali duboku posvećenost misiji prenošenja principa umetnosti i obrazovanja najmlađoj publici kroz pozorište. Njihovi napori su se protezali dalje od pukog stvaranja predstava; bili su posvećeni i negovanju generacija dece kojima je kroz Puž teatar pružena šansa da istražuju sfere umetnosti, razumevanja i empatije.
- Posle Cacine smrti, Branko je odlučio da ostane u pozorištu. Zajedničke kreacije koje su proizveli poslužile su kao svetlo vodilja, ilustrujući da pozorište prevazilazi puku umetnost; on oličava način života i negovani princip koji treba da naslede buduće generacije.
Puž teatar je stajao kao njegova značajna zaostavština, a Branko je i nakon njenog odlaska nastojao da održi zajedničke poduhvate. Život Branka Kockice i Slobodanke „Caca“ Aleksić karakterisao je ljubav, nepokolebljiva posvećenost umetnosti i uzajamna podrška.
- Njihov brak, koji je trajao više od 50 godina, bio je i čvrst i dubok, obuhvatajući ne samo lične već i profesionalne dimenzije. Pozorište je služilo kao centralna tačka njihovog postojanja, a kroz Puž teatar su ostvarili trajan uticaj.
Prelazak Cace stvorio je duboku prazninu u životu Branka Kockice; međutim, njegujuća sećanja na njihovu ljubav, umetničke poduhvate i zajedničke napore traju. Njegova posvećenost pozorištu ostaje očigledna, a terasa na Vračaru, okićena cvećem i bujnim zelenilom, služi kao suptilan, ali snažan svedočanstvo o trenucima koje je doživeo sa voljenom suprugom.
