Kako se prenosi krsna slava? U nastavku teksta doznajte koji je pravi način. Krsna slava zauzima posebno mjesto u srpskoj tradiciji. Nije samo običaj, već porodični znak kojim se čuva uspomena na pretka koji je prvi primio hrišćanstvo. Upravo zbog toga se način prenošenja slave tokom vremena gotovo uopšte nije mijenjao, čak ni onda kada su se mijenjali mnogi drugi običaji. Slava se slavila i kada se moglo raskošno proslaviti i kada nije bilo gotovo ničega, jer se smatrala duhovnom obavezom i zaštitom doma.
U najtežim istorijskim trenucima, kada su ratovi, bolesti ili siromaštvo pogađali narod, ljudi su nalazili način da bar simbolično obilježe dan svog svetitelja. Poznati su primjeri vojnika koji su na frontu lomili tvrdi vojnički hleb kao zamjenu za slavski kolač i palili kratke komadiće sveće, vjerujući da time čuvaju vezu sa svojim domom i svojim precima. Slava je opstala i u vremenu kada je antiverska propaganda bila jaka, jer su mnoge porodice zadržale običaj makar u skromnom obliku, i u tajnosti kada je bilo potrebno.
-
Šta znači da se slava prenosi
Krsna slava je porodično nasljeđe koje se prenosi isključivo kroz mušku lozu, sa oca na sina. To pravilo ima dubok istorijski temelj. Pošto je prvi predak koji je primio hrišćanstvo izabrao svog svetitelja zaštitnika, taj izbor se čuvao kao nepromjenjiv znak pripadnosti jednoj kući i jednoj lozi. Zato se smatra da sve porodice koje imaju istu slavu dijele dalekog zajedničkog pretka, bez obzira na to koliko su se tokom vijekova raselile ili udaljile.
Važno je razlikovati dva pojma koja se danas često brkaju: prenošenje i preuzimanje. Prenošenje je ono što je po tradiciji ispravno, dok se preuzimanje odnosi na savremenu praksu u kojoj sin počinje da slavi slavu tek nakon smrti oca, što nije u skladu sa pravilima pravoslavlja.
-
Gdje se greška najčešće javlja
U današnjem vremenu, najrasprostranjenija greška vidi se u tome što sinovi čekaju da otac umre kako bi počeli da slave slavu u sopstvenoj kući. Dok je otac živ, mnogi sinovi dolaze samo na očevu slavu, iako već imaju svoj dom i porodicu. To je u suprotnosti sa tradicionalnim pravilima, jer slava ne predstavlja događaj vezan za osobu, već za dom i ognjište.
Po pravilima pravoslavlja, sin treba da nastavi slavu čim formira svoj dom, jer se time čuva kontinuitet i blagoslov prenosi na novu kuću. Odlazak iz porodičnog doma znači izlazak iz jedne kuće i stvaranje nove, a svaki dom ima svog zaštitnika.
-
Nap uštanje porodičnog doma i početak sopstvene slave
Kada sin odraste, zasnuje porodicu i preseli se, on time otvara svoje ognjište. Od tog trenutka dužan je da u svom domu obilježava krsnu slavu koju je naslijedio od oca. To ne znači prekidanje odnosa sa roditeljima ili odvajanje od porodične tradicije, već naprotiv, njeno proširenje. Slava se tako širi kroz generacije, jer svaka nova kuća dobija istog zaštitnika.
U prvoj godini nakon preseljenja običaj nalaže da sin obavezno dođe kod oca na slavu. Taj odlazak ima simbolično značenje, jer se tada obavlja čin predaje dijela slavskog kolača. Sve se odvija jednostavno i dostojanstveno.
-
Predaja dijela slavskog kolača i početak samostalnog slavljenja
Kada se slavski kolač prelom i sveštenik obavi službu, otac u svojoj desnoj ruci drži jedan dio kolača. Taj dio predaje sinu, koji ga prima s poštovanjem. Otac tada sinu upućuje riječi blagoslova, poželi mu dobro zdravlje, slogu u domu, radost sa djecom i da slavu slavi dugo i u miru.
Sin nosi taj dio kolača svojoj kući, dijeli ga sa svojom porodicom i time završava simboličnu prvu godinu. Već naredne godine dužan je da svoju slavu slavi samostalno, u svom domu, kao domaćin.
Na taj način krsna slava ostaje živa i prenosi se pravilno, onako kako to tradicija i crkveno pravilo zahtijevaju.
